Dobrá trasa - Vydejte se s námi na skok sousedům

Mostek "huśtany" – kładka dla pieszych w Głuchołazach

Prosto z mostu

ul. Gen. Andersa, Głuchołazy, Województwo Opolskie

http://glucholazyonline.com.pl

W zdrojowej części Głuchołaz nad rzeką Biała Głuchołaska (zwaną potocznie Białką) przerzucono w jednym miejscu dwie przeprawy: most kolejowy i kładkę dla pieszych, którą mieszkańcy miasta nazywają popularnie „mostkiem huśtanym”. Obie przeprawy znajdują się tak blisko siebie, że można je wziąć za jeden most, ale są dwiema odrębnymi konstrukcjami.

Osobliwością mostku huśtanego jest fakt, że kładka ta pod krokami przechodzących istotnie sprężynuje i lekko huśta się w górę i w dół. Chociaż nie ma ona charakteru reprezentacyjnego, jest najkrótszą drogą między parkiem zdrojowym i willową dzielnicą starych Głuchołaz, zachowała także urok starej konstrukcji.

Historia

Głuchołazy (niem. Ziegenhals), miasto istniejące od XIII w., dostały od natury wiele skarbów – piękny górski krajobraz, leczniczy mikroklimat, krystaliczną wodę – ale status uzdrowiska (Bad Ziegenhals) uzyskały dopiero w roku 1877. Do rozwoju uzdrowiska przyczyniła się sława, jaka otaczała pobliski Jesenik (Bad Gräfenberg) i działalność Vincenza Priessnitza. W Ziegenhals stosowano konkurencyjną metodę leczenia wodą opracowaną przez księdza Sebastiana Kneippa.

Miasto ściągało wielu kuracjuszy, dlatego zaistniała potrzeba transportu kolejowego. Inicjatorem budowy linii kolejowej łączącej Głuchołazy i Hanušovice był kierownik uzdrowiska Bad Gräfenberg Johann Ripper. Pierwszy odcinek linii oddano do użytku w lutym 1888 r., drugi – w październiku tegoż roku. Dla wygody kuracjuszy tuż obok zbudowanego dla potrzeb kolei mostu zbudowano pod koniec XIX w. drewnianą kładkę dla pieszych o długości ok. 25 metrów i szerokości od 1 do 1,3 m, podwieszoną na cienkich żeliwnych prętach, dzięki czemu kładka ta lekko sprężynuje. To jest właśnie istniejący do dziś „mostek huśtany”.

Ustawiony w centrum parku zdrojowego pamiątkowy kamień z wyciekającą wodą, sentencją „Nic lepszego nad wodę” i nazwiskami Kneippa i Priessnitza symbolicznie pogodził dwa konkurujące uzdrowiska, pokazując korzyści, jakie płyną z unijnej współpracy w euroregionie Pradziad. Czas i ludzka bezmyślność zniszczyły jednak niemieckie uzdrowisko Bad Ziegenhals bezpowrotnie, dlatego warto się pospieszyć i zobaczyć przynajmniej resztki jego dawnej świetności.

Wojciech

Współczesność

W XX wieku Głuchołazy dwukrotnie zostały dotknięte katastrofalną powodzią: w roku 1903 i 1997. Powódź 1903 r. zniszczyła prawdopodobnie wszystkie miejskie przeprawy przez Białą. Most Andrzeja w centrum miasta został odbudowany w r. 1907, prawdopodobnie więc i most kolejowy, i mostek huśtany swój dzisiejszy wygląd uzyskały w tym samym czasie. Po powodzi roku 1997 Głuchołazy uzyskały fundusze unijne na rekonstrukcję części zdrojowej i chociaż część niemieckich sanatoriów już nie istnieje, a pozostałe popadają w ruinę, terenowi wokół Białej Głuchołaskiej przywrócono porządny wygląd i charakter spacerowej, rekreacyjnej części miasta.

Huśtany mostek prowadzi do dzielnicy z okazałymi starymi willami i do odremontowanego wielkiego sanatorium „Skowronek” z 1882 r. (niem. „Ferdinandsbad”). Powrót przez mostek huśtany lub odległy o 100 metrów most drogowy przy źródle Żegnalce prowadzi do starego parku zdrojowego, odremontowanego w r. 2009 wspólnymi siłami Głuchołaz i Jesenika. Na końcu parku, między brzegiem i wysepką na stawie przy dawnym niemieckim sanatorium „Waldesruh”, można zobaczyć inną starą kładkę, po której kuracjusze przechodzili do małej przystani gondolowej.

50.307535 17.379378